دریل ارتوپدی

نقد و بررسی دریل بادی ارتوپدی

دریل ها در زمره ابزار مورد استفاده در اغلب اعمال جراحی ارتوپدی، گردن و ستون فقرات می باشند و از آنها برای آماده سازی محل ثابت سازی ایمپلنت هایImplants)) متنوع برای تثبیت و اصلاح استخوان های شکسته اسکلت بندی و یا مهره های ستون فقرات  (Spine)استفاده می گردد. دریل ها در شکل و اندازه های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند، که نیروی محرکه هر کدام متفاوت می باشد.

• دریل دستی
• دریل برقی
• دریل بادی

دریل دستی (مکانیکی) بوده زمان و انرژی بسیاری را برای استفاده از آن برای کاربر طلب می نماید.

دریل برقی با توجه به ماهیت موضع عمل و الکتریسته موجود در دریل برقی انجام آن برای تیم عمل جراحی و خود بیمار چندان مفید و مناسب به نظر نمی آید. در ضمن شستشو و استریل نمودن دریل برقی و شارژی با روش ها و اتوکلاو های موجود غیر ممکن می باشد.

دریل بادی (Air Drill)، این نوع دریل توسط فشار باد موجود در کپسول های هوا به حرکت در می آید در ضمن قابل شستشو، اتوکلاو و بی خطر می باشند.

دریل بادی ارتوپدی دارای قطعات متعددی برای سوراخ نمودن استخوان در ابعاد مختلف و کارگذاری انواع ایمپلنت های استخوانی می باشد.

 این قطعات شامل :

بدنه اصلی دستگاه )Handle(

قطعه سه نظام (Jacobs Chuck Attachment)

قطعه ای جهت افزایش طول و یا تغییر زاویه سر دریل ( RightAngle Attachment(

دسته دریل شامل شاسی تنظیم سرعت بوده و همچنین در انتهای دسته دریل محل نصب شلنگ منبع باد قرار دارد.

گاهی اوقات عمل های جراحی در قسمت هایی از بدن صورت می گیرد که دریل کارآیی لازم خود را از دست می دهد. برای این مناطق قطعه ای به دریل متصل می گردد که زاویه ۹۰ درجه ایجاد کرده و باعث می شود تا دریل نقش کاربردی خود را ایفا نماید. همچنین در عمل کونچر گذاری و برای تخلیه داخل استخوان ران و یا ساق از مته های فلکسیبل (Flexible) بهره می گیرند که نیاز به بهره گیری از قطعه ای به نام  (Anqle Drive)ضروری می باشد.